Dichtbij

“De HEERE is allen nabij die Hem aanroepen, allen die Hem in waarheid aanroepen.”

(Psalm 145:18, HSV)

Wat een kostbare zekerheid: de HEERE is nabij. Niet afwachtend of afstandelijk, maar werkelijk dichtbij. Hij komt niet alleen als wij roepen – Hij is al nabij. In het Hebreeuws staat hier het woord 'karov', dat meer betekent dan fysiek dichtbij zijn: het drukt intimiteit, betrokkenheid en aanwezigheid uit. Zoals een vader die luistert naar de ademhaling van zijn kind in de nacht.

Maar er zit een voorwaarde in dit vers – een uitnodiging tot eerlijkheid. Hij is nabij aan wie Hem in waarheid aanroepen. Dat wil zeggen: oprecht, zonder masker. Geen religieuze façades, maar een hart dat Hem zoekt zoals het werkelijk is – vol verlangen, verwarring, vreugde of verdriet.

Paulus grijpt deze gedachte aan in Romeinen 10:13: “Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden.” Aanroepen in geloof is de weg naar redding – omdat de nabijheid van God niet een gevoel is, maar een woord van belofte. De Heere Jezus Zelf is de vervulling van deze nabijheid: “Zie, Ik ben met u, al de dagen, tot de voleinding van de wereld” (Mattheüs 28:20).

We hoeven ons dus niet af te vragen of God wel komt als wij roepen. Zijn nabijheid is geen illusie, geen vluchtige indruk – het is een belofte gegrond in Zijn trouw.

Gebed
Vader,
Leer ons U aan te roepen in waarheid.
Dank U dat U ons niet negeert, maar ons hoort.
Wees ons nabij, juist als wij ons ver weg voelen.
Vader.