Inleiding
De woorden “En Hij ging” brengen ons bij het centrale moment van Jezus’ leven: Zijn lijden en sterven voor de zonden van de wereld. Dit moment van gehoorzaamheid aan de wil van de Vader is niet slechts een fysiek pad naar Golgotha, maar een diepe geestelijke reis van overgave en liefde. Hij ging de weg van lijden, niet als een slachtoffer, maar als de Zoon van God, die zich volledig onderwierp aan Gods plan voor de redding van de mensheid. Dit pad van lijden en gehoorzaamheid zou de poorten van de hemel openen voor allen die in Hem geloven.

Getsemane: Het moment van keuze

In de tuin van Getsemane komt de worsteling van de Messias naar voren. In dit moment van diepe emotie en onzekerheid, weet Hij dat de dood aan het kruis dichtbij is. We lezen in Lukas 22:42 (HSV):
"Vader, als U wilt, neem deze beker van Mij weg; doch niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede."
Dit gebed laat zien dat Hij in de diepste zin van het woord mens was. Hij worstelt met de angst voor het lijden, maar Hij kiest ervoor om in volledige overgave de wil van de Vader te volgen. Dit moment vormt het cruciale keerpunt van Zijn' lijden: de keuze om te gaan, om "de beker te drinken" die God Hem aanbiedt, ondanks de onmetelijke pijn die eraan verbonden is.

De weg naar Golgotha

De fysieke gang naar Golgotha was er een van intens lijden. In Markus 15:21 (HSV) lezen we:"En zij dwongen een voorbijganger, een zekere Simon van Cyrene, die van het veld kwam, de vader van Alexander en Rufus, om Zijn kruis te dragen."
Deze reis naar de kruisiging is niet alleen lichamelijk zwaar, maar voornamelijk geestelijk en emotioneel uitputtend. Het is het lijden van de Zoon van God, die niet alleen het kruis draagt, maar de zonden van de wereld op Zich neemt. Het moment dat Redder der wereld het kruis draagt, wordt een symbool van de ultieme gehoorzaamheid aan God, die in alles Zijn wil volgt, zelfs tot de dood aan het kruis.

Jesaja over het lijden van de Messias

In Jesaja 53 lezen we over een van de bekendste lijdende Dienaar-profetieën van de lijdende Messias die de last van de zonden van anderen draagt. Jesaja 53:3-5 (HSV) zegt:
"Hij was veracht en door de mensen verworpen, een man van smerten, bekend met ziekte, zoals iemand voor wie men het gezicht verbergt, zo veracht waren wij Hem. Wij hebben Hem geacht voor een gestraften, door God geslagen en gekastijd. Maar Hij werd om onze overtredingen doorstoken, Hij werd om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden."
Deze woorden gaan dieper dan het fysieke lijden; ze spreken van het lijden voor de zonden van de mensheid, dichterbij: Ze spreken van het lijden voor de zonden van jou en mij.. Zijn ' lijden was niet alleen een fysiek proces, maar een daad van liefde en gehoorzaamheid aan de Vader, waarbij Hij de schuld van de wereld, specifiker: van jou en mij op zich nam om jou en mij te verzoenen met God.

Het ultieme Voorbeeld van gehoorzaamheid

In Filippenzen 2:8 (HSV) legt Paulus de essentie van het lijden en gehoorzaamheid van de Messias uit:
"En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelf vernederd, door gehoorzaam te worden tot de dood, ja, de dood aan het kruis."
Zijn gehoorzaamheid is fundament van onze redding. Zijn lijden en dood waren de ultieme daad van gehoorzaamheid, het bewijs dat Hij de wil van God volledig accepteerde, zelfs als dat betekende dat Hij alles moest afleggen – inclusief Zijn leven.

In Hebreeën 5:8-9 (HSV) wordt verder benadrukt:
"Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij door Zijn lijden gehoorzaamheid geleerd. En, volmaakt geworden, werd Hij de oorzaak van eeuwige zaligheid voor allen die Hem gehoorzamen."
Dit vers toont de paradox van Zijn lijden: als de Zoon van God was Hij volmaakt. Zijn sterven werd het middel tot verlossing van jou en mij, en Hij werd daardoor de bron van eeuwige redding voor allen die Hem volgen.

Paulus' oproep tot deelname aan Christus' lijden

Paulus roept ons op om met Christus te lijden en deel te nemen aan Zijn lijden. In Romeinen 8:17 (HSV) schrijft hij:
"En als wij kinderen zijn, dan ook erfgenamen, namelijk erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus, als wij tenminste met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt mogen worden."
Dit vers herinnert ons eraan dat lijden niet alleen iets is wat Jezus heeft ervaren, maar iets waar wij als gelovigen deel aan hebben. Het lijden met Christus is een aspect van ons geestelijk leven. Het is de weg die we volgen om meer op Hem te lijken, te delen in Zijn lijden, en uiteindelijk in Zijn glorie.

In 2 Korinthiërs 1:5 (HSV) zegt Paulus:
"Want zoals het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo komt ook door Christus onze vertroosting overvloedig."
Zijn lijden is een voorbeeld voor ons, en zoals wij met Hem lijden, zo ontvangen wij ook Zijn vertroosting. Het lijden is niet het einde van het verhaal, maar het begin van de ervaring van Gods aanwezigheid en troost in ons leven.

De lijdensweg als vervulling van Gods plan

Het lijden van de Messias is het centrale moment waarop Gods plan voor de verlossing van de wereld wordt vervuld. In Kolossenzen 1:19-20 (HSV) zegt Paulus:
"Want het heeft de Vader behaagd dat in Hem (Jezus) heel de volheid zou wonen, en door Hem alles met Zichzelf zou verzoenen, zowel wat op de aarde als wat in de hemelen is, door vrede te maken door Zijn bloed, dat Hij aan het kruis heeft vergoten."
Zijn lijden was noodzakelijk om de verzoening tussen God en de mens mogelijk te maken. Zijn lijden aan het kruis is het moment van ultieme verzoening en vrede.

De weg van lijden, gehoorzaamheid en verlossing

"En Hij ging" – Het is de weg die Hij voor ons ging, omdat het Gods plan was voor de verlossing van de mensheid, voor de verlossing van jou en mij, In Zijn lijden zien we de ultieme daad van liefde en gehoorzaamheid aan de Vader.

Gods Woord herinnert ons aan de diepte van Zijn lijden en de betekenis ervan voor ons leven. Door Zijn lijden kunnen wij de vrede van God ervaren. Lijden is niet het einde, maar het middel om dieper in Gods genade en liefde te treden, en uiteindelijk in de opstanding en verheerlijking met Hem.

De woorden “En Hij ging” zijn een diepe, geestelijke betekenis die ons leidt naar het begrijpen van het offer van de Messias en de weg van gehoorzaamheid die wij worden uitgenodigd om met Hem te volgen.